Coronazomer – Japanse houtsnede
Eind februari – ik was in Zweden – begon er een rare tijd, toen de eerste berichten opdoken over een corona-epidemie die zich wereldwijd dreigde te verspreiden. Op 1 maart was ik terug in Nederland, we vierden de verjaardag van onze jongste dochter in Utrecht en gingen naar de bioscoop (de nieuwe Emma naar het boek van Jane Austen, onder regie van Autumn de Wilde, een fantastische film). Maar sindsdien gold: afstand houden van anderen, vaak handen wassen, geen handen geven, geen bezoek, thuis werken, scholen-musea-bioscopen-horeca-enz. gesloten. Een rare tijd, die tot half juni voor ons min of meer gelijkstond aan quarantaine. Pas in juni heb ik mijn hele gezin, met de kleinkinderen, weer bij elkaar gehad: op een terras met veel ruimte en speelmogelijkheden voor de kleintjes heb ik toen mijn verjaardag gevierd, op afstand zonder omhelzingen en zoenen maar wel heel gezellig, met z’n allen in het zonnetje.
De eerste tijd van de zgn. “intelligente lockdown” die we in Nederland hadden, heb ik in mijn atelier weinig klaargespeeld. Geen inspiratie, geen concentratie, door de corona-ellende. Gelukkig had ik me voor twee drukkersprojecten opgegeven, zodat ik me in de loop van de zomer wel aan het werk móést zetten, en dat heeft me goed gedaan. In een volgend blogbericht laat ik iets van mijn inzendingen voor die projecten zien.
Inmiddels ben ik vanwege het coronarisico voor mezelf en anderen al een half jaar niet meer binnen de muren van musea, horeca, theaters of bioscopen geweest. Ook niet of nauwelijks in winkels of supermarkten, maar dat vind ik niet zo erg.
Pas een paar weken geleden zat ik voor het eerst sinds maart weer in de trein, voor een vijfdaagse cursus Japanse houtsnede o.l.v. kunstenaar Nel Pak, met in totaal 4 deelnemers in een ruim, licht en goed geventileerd atelier in Utrecht. Vlak vóór het uitbreken van “de tweede golf” die nu weer het land overspoelt.
Het was een geweldig leuke week, al was ik na afloop doodop – na vijf maanden min of meer geïsoleerd thuis te hebben gezeten was ik nu ineens vijf volle dagen achter elkaar in levendig gezelschap en moest ik tweemaal per dag met een mondkapje op een treinreis(je) maken. En de traditionele Japanse techniek was helemaal nieuw voor me. Maar ik heb veel geleerd en veel inspiratie opgedaan. Hiernaast zie je iets van het resultaat. Op de bovenste foto’s zie je een houten plaat die ik aan de hand van een ontwerpschets aan twee kanten heb uitgesneden voor twee drukgangen. Daaronder zie je een paar van mijn afdrukken.
Omdat ik dit voor het allereerst deed, heb ik multiplex van lindehout gebruikt om in te snijden. Een volgende keer durf ik misschien wel massief lindehout aan.